İstihbarat faaliyetlerinin, ayaklanmaya karşı koyma (AKK) ve kontr-terörizm (KT) süreçlerinin başarısına ve etkinliğine dair ayırt edici rolü, çeşitli çalışmalarda dile getirilmiş ancak bu rolün kapsamı ve icra edilen faaliyetlerin konvansiyonel istihbarat faaliyetlerine kıyasla farklılık arz ettiği noktalar kapsamlı bir şekilde ele alınmamıştır. Bununla birlikte, gerek ayaklanma süreçlerinde isyancıların benimsemiş olduğu spesifik yöntemler gerekse de terörizmden kaynaklanan tehdidin nev’i şahsına münhasır doğası, istihbarat faaliyetlerinin icrasında da çeşitli değişiklikleri ve hedef odaklı belirli düzenlemeleri zorunlu kılar. Ayaklanmalar söz konusu olduğunda, düşük-seviyeli istihbarata atfedilmesi gereken önem, istihbarat çarkında meydana gelen değişiklikler ve toplama aşamasında gerçekleştirilmesi gereken destekleyici birtakım özel faaliyetler ayırt edici unsurlar olarak tezahür eder. Benzer şekilde, terörizmin kolay hedeflere yönelik saldırı gerçekleştirme eğilimi, terörizmden kaynaklı tehdidin ivedilik arz eden doğası ve toplama faaliyetlerinin meşakkatli yapısının operasyon-istihbarat füzyonunu gerekli kılarak istihbarat çarkı nezdinde sebep olduğu çeşitli değişiklikler, konvansiyonel istihbarat faaliyetlerine kıyasla farklılık arz eder. Bu çalışma, bahse konu farklılıklara ve bu farklılıklar karşısında istihbarat bağlamında geliştirebilecek cevaplara dair bir perspektif sunarak literatüre ve pratiğe katkı sağlamayı amaçlamaktadır.
Intelligence activities have been recognized in various studies for their distinctive role in the success and effectiveness of counterinsur- gency (COIN) and counter-terrorism (CT) processes. However, the sco- pe of this role and the differences in the activities performed compared to conventional intelligence activities have not been comprehensively add- ressed. Nevertheless, both the specific methods adopted by insurgents in the process of insurgency and the unique nature of the threats arising from terrorism require various changes and targeted adjustments in the executi- on of intelligence activities. Regarding insurgencies, the significance pla- ced on low-grade intelligence, alterations in the intelligence cycle, and the implementation of supportive special activities during the collection phase emerge as distinctive factors. Moreover, the inclination of terrorism to di- rect its attacks towards soft targets, the pressing and imminent nature of the threats poesed by terrorism, and the complex nature of collection activi- ties necessitate diverse adaptations that entail the fusion of operational and intelligence efforts, distinct from conventional intelligence practices. The primary objective of this study is to enhance the existing body of know- ledge and practical understanding by offering a scholarly perspective on these disparities and proposing potential intelligence strategies that can be formulated in response to these divergent circumstances.
