Halkın büyük bir kısmı, hayatları boyunca polisle mutlaka bir ilişki kurmaktadırlar. Polis ve halk çok değişik nedenler için birbirleri ile temas kurmaktadırlar. (Ya şüpheli veya suçlu olarak, ya ihbarcı ve şahit olarak, ya polis hizmetlerinden yararlanan olarak, ya da normal sosyal bir ilişki olarak). Bu ilişkilerin arkasındaki nedenler noktasında, neredeyse polis tarafından başlatılan tüm temasların suçla ilgili, halkın temaslarının arkasındaki faktörlerin ise benzer değil, hatta çelişen ve karışık bir yapıda olduğu görülür. Olçemediğiniz bir şeyi yönetemezsiniz, yönlendiremezsiniz ve kendinizi ayarlayanlarsınız. Ülkede hangi suçlar, hangi bölgelerde, kimler tarafından (yaş, cinsiyet, etnik köken vb.) işleniyor, işlenen suçların hangileri, kimler tarafından niçin ve ne yolla ihbar ediliyor. Etmeyenler hangi gerekçelerle etmiyorlar. Halkın polise bakışı nasıl? Haber kaynakları neler? Halk polise, polis halka neden başvuruyor ya da vurmuyor? Kimler en çok başvuruyor ya da polis tarafından başvuruluyor? Tüm bu faktörler, halkın memnuniyetini nasıl etkiliyor? Tüm bunlar tespit edilmeden sağlıklı bir reorganizasyon ve halkla beraber polislik mümkün değildir. Dolayısıyla, çalışmanın önemli bir amacı da, bu tür araştırmaların (survey, anket, kamuoyu) Emniyet, İçişleri ya da Adalet teşkilatınca bir an önce yaptırılması zorunluluğunu vurgulamaktır.
In the last few decades, public relations has become a vital vehicle for all organisations, whether public or private, but the degree of vitality varies according to the frequency of their contacts with the public. In this regard, the encounters of police and public with one another might be considered to have great importance in the success of police work. The reason for this is that the level of contact between police ami public is considerable and might affect the willingness of public participation in dealing with crime and other police work. A significant number of the public have made some sort of contact with the police, either crime related or related to other matters, throughout their life. In their study on the first British Crime Survey, Southgale and Ekblom (1984) found that public share in commencing contact was 31% of the total contact, which is 49% of those who have had some contact in a recall period. Naturally, the police deal with crime and criminals and their victims, and it becomes routine and inevitable to have contact with the public in one way or another. However, the police initiated contact comprised just 6% of the total. For this figures, the police generally perform their tasks reactively. The public contact the police for a variety of reasons not merely limited to crime. It seems likely that contacts between police and public will influence the wider aspects of police-community relations including the public's approach to reporting crime. Because of this link, it is necessary to examine the contacts between police and public. Therefore, the rest of this search is concerned with this discussion and the issue will be examined under the titles of 'Police initiated contacts', Public initiated contacts' and Public satisfaction with police contacts.
