Klasik Türk şiiri şiiri söz ve anlam üzerine kurulu, kelime istifi ve sanatlı söyleyişe dayalı bir dil uygulamasıdır. Manayı gizleme, söz ve anlam sanatlarıyla süsleme geleneği klasik edebiyatımızın şiir türünde en iyi uygulama alanı bulan bir konudur. Gizlenen anlam katmanlarının anlaşılması ve açıklanması amacıyla şerhler yazılmıştır. Bostan Şerhi klasik şerh teorisine göre yazılmıştır. Edebî metin şerhi üzerinde yapılan çalışmalar dönemin şerh teorisini tespite yönelik araştırmalardır. Bostan Şerhi eklerin tanımlanması ile başlar kelimenin gramer incelemesiyle devam eder. Bu şerhte fiiller, isimler, sıfatlar, zamirler ve zarflar hakkında geniş açıklamalar yapılır. Eklerin gramer anlamları ile metinde kazandıkları anlamaları üzerinde durur. Kendisinden önce yazılan Bostan Şerhlerinde eklerin kullanmasıyla ilgili yanlışlıkları belirtir ve neden kendisinin doğru kullandığını açıklar. Sûdî yeri geldikçe ayetler, hadisler nakleder, Arapça, Farsça ve Türkçe şiirlerden iktibaslar yapar. Bazen de şerhte geçen bilgiler ile igili kaynaklar gösterir, bilimsel bir eser neşri hakkında örnekler sunar. Bir bilgi hakkında daha önceden açıklama yapılmışsa tekrara düşmemek için açıklama yapılan yere göndermelerde bulunulur. Beyitte geçen edebî sanatlardan bahsedilir. Cümle tercümesi ve yorumu ile devam eden şerh, aynı yöntemle diğer beyitlerin şerh edilmesiyle sürdürülür. Sûdî kendinden önce Bostan'a şerh yazmış şârihlere reddiyeler yazar, kelime hatalarından cümle hatalarına kadar tespit ettiği bütün yanlışlara işaret eder, beğendiği şerhleri de belirtir.
Classical Turkish poetry is a practice of language based upon discourse and inference and dependent on piles of words and and artistical usage of uttarance. Traditional literary art of concealing meaning and embellishing texts with figures of speech and poetic devices has found a considerable place for practicum in our classical literature, particularly in poetry. Annotated texts have been written forthe hidden layers of meaning to be comprehended and explained.Annotated work of Bostan was written in accordance with thetraditional theory of annotation. The studies conducted on literary textannotations were the researches conducted for the purpose ofdetermining the theory of annotation widely held in the periodconcerned. Annotations added to Bostan start with the definitions ofaffixes and move on to grammatical analyses of words. Considerablywide explanations are made concerning verbs, nouns, adjectives,pronouns and adverbs. It mainly focuses on the affixes' gramatical meaning andthe meaning it inherits throughout the text. The wrong usage of affixes on texts writteneven before itself and why he does it the right way is pointed out in Bostan'sAnnotations. Sûdî refers to verces from Quran and rehearses hadithes,quotes Arabic, Persian and Turkish poems. From time to time he pointsout to the sources of the annotation in hand, initiates examples to apublished scientific work. If a certain information was stated previouslyin order to not fall into repetition of explanation, it is diverted to theprevious statement. Figures of speech in the pairs of lines arementioned. The Annotation which continues with the translation of thesentences, is maintained by the annotations of the remainingverses. Sudi criticizes the previous annotators of Bostan, flags all theappointed mistakes from words to sentences and also cites his favouriteones.
