Bu çalışma, Niccolò Machiavelli'nin siyaset felsefesinde, onun insan doğasına aitgörüşlerinin nasıl bir etkisi olduğunu araştırmaktadır. Öncelikle Machiavelli'nin insandoğası düşüncesi ve Machiavelli düşüncesinde virtu ve fortuna kavramları;Rönesans'ın felsefi temelleri ve o dönem İtalyasının siyasal yapısı göz önündebulundurularak incelenmiştir. Ardından Machiavelli’nin insan doğası hakkındakigörüşlerinin siyaset kuramındaki veya daha kapsamlı bir ifadeyle, Machiavelli’nintoplumsal düzenin oluş aşamasından başlayarak kurduğu tüm devlet sistemiüzerindeki etkisi incelenmiştir. Bu çerçevede çalışmanın temel argümanı,Machiavelli’nin siyaset kuramını rasyonel, kötü, bencil ve kurnaz olarak tanımladığıinsan doğası düşüncesine paralel olarak mutlak güç, yasa, ordu ve din üzerindenoluşturduğudur. Bu çerçevede çalışma ayrıca, literatürdeki Machiavelli hakkındayapılan farklı değerlendirmelere ve Machiavelli’nin genel siyaset teorisi üzerine farklıbir bakış açısı oluşturmaya çalışmaktadır.
This study examines that the effects of Machiavelli’s view of human nature on his political philosophy. Primarily, Machiavelli's ideas and assumptions on human nature and his novel concepts of virtu and fortuna are examined by taking into consideration the philosophical essentials of Renaissance and the Italian political structure in that era of time. Then, the effects of Machiavelli's views on human nature on his political theory, or more comprehensively, on the whole state system that is envisioned by him since the formation of social order are also examined in that part of the study. In this sense, the main argument raised in this study is that Machiavelli has developed his own political theory based on absolute power, law, army and religion with reference to his view of human nature depicted by him as rational, evil, selfish and cunning. In this context, the study also tries to creatdifferent perspectives on different reviews about Machiavelli in the literature and on the general political theory of Machiavelli
