Divan şiirinde tabiat ve mevsimler, şairlerin hüner göstermek amacıyla kullandıkları tabiat tasviri zeminini oluşturur. Bahar ayları divan şiirinde en çok işlenen mevsimdir. Bahar tasvirleri şairin tabiat karşısındaki tutumunu ve tabiatın şair üzerinde bıraktığı şairane etkileri yansıtır. Klasik edebiyatımızda bahariyyeler Osmanlı şairlerinin tabiata nasıl baktıklarını ve şiirlere yansıyan tabiat algısına işaret ederler. Bahar mevsiminin işlendiği kasidelerde yalnız mevsimin kişi üzerinde oluşturduğu coşku ve heyecan görülmez aynı zamanda toplumun adetlerinden devlet yönetimine, ondan dini inanışlara kadar pek çok konuya ışık tutarlar. Şairler tabiat olaylarıyla kurdukları ilişkiyle ve baharın verdiği estetik heyecandan hareketle pek çok hayaller üretmişlerdir. Osmanlı şiir dünyasında tabiat algısı stilize edilmiş bir tabiat yansıması şeklinde kendini gösterir. Şairler çiçek ve ağaçları oldukları gibi değil edebî geleneğin doğrultusunda çağrışımlarla anlatırlar. Ahmet Paşa'nın bahariyye kasidesinde de bu söylenenler doğrultusunda bahar algısı ve tasvirleri görülür. Ahmet Paşa bahar mevsiminde meydana gelen hava değişimlerinden tabiatta meydana gelen yeşerme ve çiçeklenmeye kadar bütün olayları tarihi veya dini gerekçelerle açıklamayı yeğler. Bahar aylarının en güzel öten kuşu, gülün sevdasıyla Hz. Musa'nın sıfatı olan "kelîm" olmuştur. Gonca baharda dudağıyla kadehe işaret ederken, nergis de süzgün bakışlarla göz ucuyla kadehe işaret etmektedir. Bahçede yan yana duran çınar ağacı ile selvi ağacı biri diğerinin omzuna kolunu atmış iki sevgilidir. Diğer çiçeklerde kendi çağrışımlarıyla şiirde yer alırlar. Ahmet Paşa'nın bahariyye kasidesi de bu açıdan incelendiğinde mevsim değişimlerinin ve özellikle baharın insan üzerinde meydana getirdiği değişimleri bu kasidesinde gözlemlemek mümkündür
Nature and seasons in Ottoman Poetry are used by the poets as base of depicting the nature to show off their skills. Compared to the other seasons months, of Spring season is the most featured one the depictions of spring reflects the poets' reaction towards nature and the reflections it has created upon the poet. Bahariyes depict the reaction of Ottoman Poets towards nature and the echos of nature perception of the Ottoman Poets in classical Literature. In the Eulogies which the season of spring is being depicted not only the impressions of joy and excitement of one is narrated but also it set lights on topics ranging from the customs of the community, management of the government and religious views. Poets with the relation they have grown with the nature and the esthetic enthusiasim that has deprived from the season itself have produced plenty of dreams. The perception of Nature within the Ottoman Poetry shows itself as as a stylized reflection of nature. Poets don't depict the elements of nature as they were but rather with the connotations from the traditional literature. One can see depictions and the perception of spring in such manner in Ahmet Pasha's Eulogy of Bahariyye as well. He prefers to explain these climate changes and foliations bloomings within the nature accored in Spring in relation to the events of history and religious geniusnesses. The best tweeting bird in spring is named “'kelim”' after the title of the prophet Moses with the longing for the rose. While the rosebud gestures for the goblet with the tip of it's lips, narcissus also does so with drawnout glares out of the corner of it's eye in spring. The plane and Cypress trees in the garden are two lovers snuggling one another with their branches. Other flowers are also take part in the poem with their own connotations. When analysed with these aspects in hand, it is likely to observe in Ahmet Pasha's Eulogy of Bahariyye the metamorphoses and changes on humans especially created by spring.
